Materials/Methods: This study was performed on 6 cervical-cancer BT cases with different applicators including tandem and ovoid, ovoid with needles and ring applicators. Computed tomography was used as an imagining modality for the first 3 cases and MRI for the other 3. For each case and imaging modality, participants from 6 different institutions each created 2 BT plans: the first was a plan normalized to point A , and the second was an optimized plan. The high-dose-rate (HDR) BT plans were created as boost plans under the assumption that the patients had previously received 45 Gy , during the initial course. The prescription dose for the HDR treatment was 27.5 Gy in 5 fractions. Plan construction required that the tumor D90 receive the highest possible total dose while respecting maximum dose constraints to the rectum, bladder and sigmoid (75, 90 and 75 Gy ). The EQD2 calculation was performed so total dose from treatments could be evaluated. Data collected for statistical analysis included: CTV and high-risk CTV (D90, D100, V100, V150 and V200); D0.1 ${\mathrm{cm}}^3$${\mathrm{cm}}^3$cm^(3)\mathrm{cm}^{3}, $\mathrm{D}2{\mathrm{cm}}^3$$\mathrm{D}2{\mathrm{cm}}^3$D2cm^(3)\mathrm{D} 2 \mathrm{~cm}^{3} and $\mathrm{D}5{\mathrm{cm}}^3$$\mathrm{D}5{\mathrm{cm}}^3$D5cm^(3)\mathrm{D} 5 \mathrm{~cm}^{3} for the bladder, rectum and sigmoid.
Υλικά/Μέθοδοι: Αυτή η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε 6 περιπτώσεις ΒΤ με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας με διαφορετικούς εφαρμογείς, συμπεριλαμβανομένων των εφαρμογέων tandem και ωοειδούς σχήματος, ωοειδούς σχήματος με βελόνες και δακτυλίου. Η αξονική τομογραφία χρησιμοποιήθηκε ως μέθοδος απεικόνισης για τις 3 πρώτες περιπτώσεις και η μαγνητική τομογραφία για τις άλλες 3. Για κάθε περίπτωση και τρόπο απεικόνισης, οι συμμετέχοντες από 6 διαφορετικά ιδρύματα δημιούργησαν από 2 σχέδια ΒΤ: το πρώτο ήταν ένα σχέδιο κανονικοποιημένο στο σημείο Α , και το δεύτερο ήταν ένα βελτιστοποιημένο σχέδιο. Τα σχέδια ΒΤ υψηλού ρυθμού δόσης (HDR) δημιουργήθηκαν ως σχέδια ενίσχυσης με την παραδοχή ότι οι ασθενείς είχαν προηγουμένως λάβει 45 Gy , κατά την αρχική πορεία. Η συνταγογραφούμενη δόση για τη θεραπεία HDR ήταν 27,5 Gy σε 5 κλάσματα. Η κατασκευή των πλάνων απαιτούσε ο όγκος D90 να λάβει την υψηλότερη δυνατή συνολική δόση, τηρώντας παράλληλα τους περιορισμούς μέγιστης δόσης στο ορθό, την ουροδόχο κύστη και το σιγμοειδές (75, 90 και 75 Gy ). Πραγματοποιήθηκε ο υπολογισμός EQD2, ώστε να μπορεί να αξιολογηθεί η συνολική δόση από τις θεραπείες. Τα δεδομένα που συλλέχθηκαν για τη στατιστική ανάλυση περιλάμβαναν: CTV και CTV υψηλού κινδύνου (D90, D100, V100, V150 και V200)- D0.1 ${\mathrm{cm}}^3$${\mathrm{cm}}^3$cm^(3)\mathrm{cm}^{3} , $\mathrm{D}2{\mathrm{cm}}^3$$\mathrm{D}2{\mathrm{cm}}^3$D2cm^(3)\mathrm{D} 2 \mathrm{~cm}^{3} και $\mathrm{D}5{\mathrm{cm}}^3$$\mathrm{D}5{\mathrm{cm}}^3$D5cm^(3)\mathrm{D} 5 \mathrm{~cm}^{3} για την ουροδόχο κύστη, το ορθό και το σιγμοειδές.
Results: On an institutional level, differences were most noted in the ovoid and needles plans, irrespective of the imaging modality. The average coverage (D90) of CTV for MR-based optimized and non-optimized plans were $4.92(\mathrm{SD}=0.74)$$4.92(\mathrm{SD}=0.74)$4.92(SD=0.74)4.92(\mathrm{SD}=0.74) Gy and $4.88(\mathrm{SD}=0.89)$$4.88(\mathrm{SD}=0.89)$4.88(SD=0.89)4.88(\mathrm{SD}=0.89) Gy, respectively, indicating the increase of variations with increase of the plan complexity. The table shows the average values of the optimized plans across 6 institutions; D90 for the optimized plans was $5.25(\mathrm{SD}=0.61)$$5.25(\mathrm{SD}=0.61)$5.25(SD=0.61)5.25(\mathrm{SD}=0.61) Gy per fraction resulting in a total equivalent dose of $77.6\pm 5.2\mathrm{Gy}$$77.6\pm 5.2\mathrm{Gy}$77.6+-5.2Gy77.6 \pm 5.2 \mathrm{~Gy}. The average D2 doses for bladder, rectum and sigmoid for the optimized plans were $77.6(\mathrm{SD}=5.2)\mathrm{Gy},68.2(\mathrm{SD}=5.8)\mathrm{Gy}$$77.6(\mathrm{SD}=5.2)\mathrm{Gy},68.2(\mathrm{SD}=5.8)\mathrm{Gy}$77.6(SD=5.2)Gy,68.2(SD=5.8)Gy77.6(\mathrm{SD}=5.2) \mathrm{Gy}, 68.2(\mathrm{SD}=5.8) \mathrm{Gy} and $63.8(\mathrm{SD}=3.3)\mathrm{Gy}$$63.8(\mathrm{SD}=3.3)\mathrm{Gy}$63.8(SD=3.3)Gy63.8(\mathrm{SD}=3.3) \mathrm{Gy}, respectively. A high level of consistency between the dosimetric parameters for all plans was noted (all $P>.05$$P>.05$P > .05P>.05 ).
Αποτελέσματα: Σε θεσμικό επίπεδο, οι διαφορές παρατηρήθηκαν περισσότερο στα σχέδια ωοειδούς και βελόνων, ανεξαρτήτως του τρόπου απεικόνισης. Η μέση κάλυψη (D90) του CTV για τα βελτιστοποιημένα και μη βελτιστοποιημένα σχέδια με βάση το MR ήταν $4.92(\mathrm{SD}=0.74)$$4.92(\mathrm{SD}=0.74)$4.92(SD=0.74)4.92(\mathrm{SD}=0.74) Gy και $4.88(\mathrm{SD}=0.89)$$4.88(\mathrm{SD}=0.89)$4.88(SD=0.89)4.88(\mathrm{SD}=0.89) Gy, αντίστοιχα, υποδεικνύοντας την αύξηση των διακυμάνσεων με την αύξηση της πολυπλοκότητας του σχεδίου. Ο πίνακας παρουσιάζει τις μέσες τιμές των βελτιστοποιημένων σχεδίων σε 6 ιδρύματα- η D90 για τα βελτιστοποιημένα σχέδια ήταν $5.25(\mathrm{SD}=0.61)$$5.25(\mathrm{SD}=0.61)$5.25(SD=0.61)5.25(\mathrm{SD}=0.61) Gy ανά κλάσμα με αποτέλεσμα συνολική ισοδύναμη δόση $77.6\pm 5.2\mathrm{Gy}$$77.6\pm 5.2\mathrm{Gy}$77.6+-5.2Gy77.6 \pm 5.2 \mathrm{~Gy} . Οι μέσες δόσεις D2 για την ουροδόχο κύστη, το ορθό και το σιγμοειδές για τα βελτιστοποιημένα σχέδια ήταν $77.6(\mathrm{SD}=5.2)\mathrm{Gy},68.2(\mathrm{SD}=5.8)\mathrm{Gy}$$77.6(\mathrm{SD}=5.2)\mathrm{Gy},68.2(\mathrm{SD}=5.8)\mathrm{Gy}$77.6(SD=5.2)Gy,68.2(SD=5.8)Gy77.6(\mathrm{SD}=5.2) \mathrm{Gy}, 68.2(\mathrm{SD}=5.8) \mathrm{Gy} και $63.8(\mathrm{SD}=3.3)\mathrm{Gy}$$63.8(\mathrm{SD}=3.3)\mathrm{Gy}$63.8(SD=3.3)Gy63.8(\mathrm{SD}=3.3) \mathrm{Gy} , αντίστοιχα. Παρατηρήθηκε υψηλό επίπεδο συνοχής μεταξύ των δοσιμετρικών παραμέτρων για όλα τα σχέδια (όλα $P>.05$$P>.05$P > .05P>.05 ).
Conclusion: No significant differences in target coverage were recorded in any plans. This conclusion is valid for both optimized plans and point A normalized plans, indicating the consistency of the treatment plans among the institutions. The differences in the doses to the OARs should not translate into meaningful clinical outcomes.
Συμπέρασμα: Δεν καταγράφηκαν σημαντικές διαφορές στην κάλυψη των στόχων σε κανένα σχέδιο. Το συμπέρασμα αυτό ισχύει τόσο για τα βελτιστοποιημένα σχέδια όσο και για τα κανονικοποιημένα σχέδια του σημείου Α, υποδεικνύοντας τη συνέπεια των σχεδίων θεραπείας μεταξύ των ιδρυμάτων. Οι διαφορές στις δόσεις στα OAR δεν θα πρέπει να μεταφράζονται σε σημαντικά κλινικά αποτελέσματα.
Acknowledgement: This work was partially funded by the NRG grant U10CA180868.
Αναγνώριση: Η εργασία αυτή χρηματοδοτήθηκε εν μέρει από την επιχορήγηση NRG U10CA180868.
Author Disclosure: I. Buzurovic: None. A.L. Damato: None. M.T. Studenski: None. C.L. Deufel: None. J. Huang: None. D. Gaffney: None. K. Hayeon: None. D.J. Scanderbeg: None. W.R. Bosch: None. B.A. Erickson: None. A.N. Viswanathan: None.
Αποκάλυψη συγγραφέα: I. Buzurovic: Καμία. A.L: Δαμάτο: Καμία. M.T: M. Studenski: Καμία. C.L. Deufel: Καμία. J. Huang: Καμία. D. Gaffney: D. Gaffney: Καμία. K. Hayeon: Καμία. D.J. Scanderbeg: Κανένα. W.R. Bosch: Bosch: Κανένας. B.A. Erickson: Καμία. A.N. Viswanathan: Ν. Α.

U. Goyal, J. Pan, and S.T. Dougherty; University of Arizona, Tucson, AZ
U. Goyal, J. Pan, and S.T. Dougherty, Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, Tucson, AZ

Purpose/Objective(s): The use of inflatable balloons, instead of traditional packing, for immobilization during tandem and ovoid (T&O) brachytherapy improves surgical time, reproducibility, and comfort for radiation planning and treatment on sequential days. Like packing, the balloons reduce bladder and rectal doses. Our aim was to show that
Σκοπός/στόχοι: Η χρήση διογκούμενων μπαλονιών, αντί της παραδοσιακής συσκευασίας, για την ακινητοποίηση κατά τη διάρκεια της βραχυθεραπείας σε σχήμα tandem και ovoid (T&O) βελτιώνει τον χειρουργικό χρόνο, την αναπαραγωγιμότητα και την άνεση για τον σχεδιασμό της ακτινοβολίας και τη θεραπεία σε διαδοχικές ημέρες. Όπως και η συσκευασία, τα μπαλόνια μειώνουν τις δόσεις της ουροδόχου κύστης και του ορθού. Στόχος μας ήταν να δείξουμε ότι
balloons for HDR brachytherapy are safe and reproducible when left overnight for treatment on sequential days.
τα μπαλόνια για βραχυθεραπεία HDR είναι ασφαλή και αναπαραγώγιμα όταν αφήνονται κατά τη διάρκεια της νύχτας για θεραπεία σε διαδοχικές ημέρες.
Materials/Methods: A retrospective study was done where the T&O treatment program required the patient to have a fractionated course and remain overnight in hospital with the apparatus in place. Patients had a diagnosis of cervical cancer and had received external beam radiation therapy (EBRT) prior to the implant. Overnight stay and a fractionated HDR brachytherapy course were used for patients who lived a long distance from our center, but had completed EBRT or where prior delays risked going over 56 days since start of therapy. Two immobilization balloons, 1 anterior to the ovoids to displace the bladder, and 1 posterior to the ovoids to displace the rectum, were positioned at the time of the implant under general anesthesia. Positioning was documented on the initial planning CT done immediately after the procedure and compared to a verification CT done the next morning before the second fraction was delivered for any movement or deflation of the balloons overnight.
Υλικά/Μέθοδοι: Ο ασθενής έπρεπε να έχει μια κλασματοποιημένη πορεία και να παραμείνει κατά τη διάρκεια της νύχτας στο νοσοκομείο με τη συσκευή στη θέση της. Οι ασθενείς είχαν διάγνωση καρκίνου του τραχήλου της μήτρας και είχαν λάβει εξωτερική ακτινοθεραπεία (EBRT) πριν από την εμφύτευση. Η διανυκτέρευση και η κλασματική πορεία βραχυθεραπείας HDR χρησιμοποιήθηκαν για ασθενείς που ζούσαν σε μεγάλη απόσταση από το κέντρο μας, αλλά είχαν ολοκληρώσει την EBRT ή όπου οι προηγούμενες καθυστερήσεις εγκυμονούσαν τον κίνδυνο να υπερβούν τις 56 ημέρες από την έναρξη της θεραπείας. Δύο μπαλόνια ακινητοποίησης, 1 πρόσθιο των ωοειδών για τη μετατόπιση της ουροδόχου κύστης και 1 οπίσθιο των ωοειδών για τη μετατόπιση του ορθού, τοποθετήθηκαν κατά τη στιγμή της εμφύτευσης υπό γενική αναισθησία. Η τοποθέτηση τεκμηριώθηκε στην αρχική αξονική τομογραφία σχεδιασμού που έγινε αμέσως μετά την επέμβαση και συγκρίθηκε με μια αξονική τομογραφία επαλήθευσης που έγινε το επόμενο πρωί πριν από τη χορήγηση του δεύτερου κλάσματος για τυχόν μετακίνηση ή ξεφούσκωμα των μπαλονιών κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Results: From 2012-2015, there were 6 patients with 10 T&O implants treated with HDR brachytherapy with an overnight stay. Immobilization balloons were contoured on both planning and verification CTs and total balloon volumes compared. Planning CT balloons ranged from $54.74{\mathrm{cm}}^3$$54.74{\mathrm{cm}}^3$54.74cm^(3)54.74 \mathrm{~cm}^{3} to $84.81{\mathrm{cm}}^3$$84.81{\mathrm{cm}}^3$84.81cm^(3)84.81 \mathrm{~cm}^{3}. Verification CT balloons ranged from $53.39{\mathrm{cm}}^3$$53.39{\mathrm{cm}}^3$53.39cm^(3)53.39 \mathrm{~cm}^{3} to $85.98{\mathrm{cm}}^3$$85.98{\mathrm{cm}}^3$85.98cm^(3)85.98 \mathrm{~cm}^{3}. Table 1 shows the percent difference for the $9\mathrm{T}\mathrm{\&}\mathrm{O}$$9\mathrm{T}\mathrm{\&}\mathrm{O}$9T&O9 \mathrm{~T} \& \mathrm{O} implants between planning and verification CTs. There was 1 anterior balloon that was deflated on verification CT that was excluded from Table 1.
Αποτελέσματα: Από το 2012-2015, υπήρξαν 6 ασθενείς με 10 εμφυτεύματα T&O που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με βραχυθεραπεία HDR με διανυκτέρευση. Τα μπαλόνια ακινητοποίησης σκιαγραφήθηκαν και στις δύο αξονικές τομογραφίες σχεδιασμού και επαλήθευσης και συγκρίθηκαν οι συνολικοί όγκοι των μπαλονιών. Τα μπαλόνια της CT σχεδιασμού κυμαίνονταν από $54.74{\mathrm{cm}}^3$$54.74{\mathrm{cm}}^3$54.74cm^(3)54.74 \mathrm{~cm}^{3} έως $84.81{\mathrm{cm}}^3$$84.81{\mathrm{cm}}^3$84.81cm^(3)84.81 \mathrm{~cm}^{3} . Τα μπαλόνια της CT επαλήθευσης κυμάνθηκαν από $53.39{\mathrm{cm}}^3$$53.39{\mathrm{cm}}^3$53.39cm^(3)53.39 \mathrm{~cm}^{3} έως $85.98{\mathrm{cm}}^3$$85.98{\mathrm{cm}}^3$85.98cm^(3)85.98 \mathrm{~cm}^{3} . Στον πίνακα 1 παρουσιάζεται η ποσοστιαία διαφορά για τα εμφυτεύματα $9\mathrm{T}\mathrm{\&}\mathrm{O}$$9\mathrm{T}\mathrm{\&}\mathrm{O}$9T&O9 \mathrm{~T} \& \mathrm{O} μεταξύ των CT σχεδιασμού και των CT επαλήθευσης. Υπήρξε 1 πρόσθιο μπαλόνι που ξεφούσκωσε στην CT επαλήθευσης, το οποίο εξαιρέθηκε από τον πίνακα 1.
Conclusion: The use of immobilization balloons for T&O treatments on sequential days is practical and reliable. Only 1 balloon deflated, and this may have been intentional. The other balloons remained intact pushing the bladder and rectum out of the high-dose brachytherapy region. Contouring discrepancies may explain the volume increases for some balloons from planning to verification CTs. This procedure was well tolerated and explant was felt to be acceptable. This technique would be suitable for LDR brachytherapy over several days, and also is advantageous in avoiding traditional packing from slipping and giving suboptimal positioning.
Συμπέρασμα: Η χρήση μπαλονιών ακινητοποίησης για θεραπείες Τ&Ο σε διαδοχικές ημέρες είναι πρακτική και αξιόπιστη. Μόνο 1 μπαλόνι ξεφούσκωσε και αυτό μπορεί να έγινε σκόπιμα. Τα άλλα μπαλόνια παρέμειναν άθικτα, ωθώντας την ουροδόχο κύστη και το ορθό έξω από την περιοχή βραχυθεραπείας υψηλής δόσης. Οι αποκλίσεις στο περίγραμμα μπορεί να εξηγούν τις αυξήσεις του όγκου για ορισμένα μπαλόνια από τις αξονικές τομογραφίες σχεδιασμού στις αξονικές τομογραφίες επαλήθευσης. Αυτή η διαδικασία ήταν καλά ανεκτή και η εκτομή θεωρήθηκε αποδεκτή. Η τεχνική αυτή θα ήταν κατάλληλη για βραχυθεραπεία LDR επί αρκετές ημέρες, και επίσης πλεονεκτεί στην αποφυγή της ολίσθησης της παραδοσιακής συσκευασίας και της μη βέλτιστης τοποθέτησης.
Author Disclosure: U. Goyal: None. J. Pan: None. S.T. Dougherty: None.
Αποκάλυψη συγγραφέα: U. Goyal: Καμία. J: Pan: Καμία. S.T: Ντάντιγουεϊ: Καμία.

Prognostic Factors in Computed Tomography-Guided
Προγνωστικοί παράγοντες στην καθοδηγούμενη με υπολογιστική τομογραφία

L.P. Cho, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} M. Manuel, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} A.L. Damato, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} L.J. Lee, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2}
L.P. Cho, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} M. Manuel, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} A.L. Damato, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} L.J. Lee, ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2}
and A.N. Viswanathan ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2}; ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} Brigham & Women’s Hospital/Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} Harvard Medical School, Boston, MA
και A.N. Viswanathan ${}^{1,2}$${}^{1,2}$^(1,2){ }^{1,2} - ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} Brigham & Women's Hospital/Dana-Farber Cancer Institute, Boston, MA, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} Harvard Medical School, Boston, MA

Purpose/Objective(s): To determine prognostic factors for any relapse (AR), disease-free survival (DFS) and overall survival (OS) for stage I-II cervical cancer patients treated using computed tomography (CT)-planned, high-dose-rate intracavitary brachytherapy (BT).
Σκοπός/στόχοι: Να προσδιοριστούν οι προγνωστικοί παράγοντες για οποιαδήποτε υποτροπή (AR), επιβίωση χωρίς νόσο (DFS) και συνολική επιβίωση (OS) για ασθενείς με καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σταδίου I-II που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με χρήση σχεδιασμένης με υπολογιστική τομογραφία (CT), ενδοκολπικής βραχυθεραπείας υψηλής δόσης (BT).
Materials/Methods: A total of 116 patients were treated for stage I or II cervical cancer using CT-planned BT between February 2004 and January 2014 with tandem/ovoid (19), tandem/ring (49), tandem/cylinder (6) or a
Υλικά/Μέθοδοι: Συνολικά 116 ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία για καρκίνο του τραχήλου της μήτρας σταδίου Ι ή ΙΙ με τη χρήση CT-σχεδιασμένης BT μεταξύ Φεβρουαρίου 2004 και Ιανουαρίου 2014 με tandem/ωοειδές (19), tandem/δακτύλιο (49), tandem/κύλινδρο (6) ή ένα
combination of these (42). Kaplan-Meier local relapse (LR), distant relapse (DR), DFS, and OS estimates were calculated. Analyses were performed to determine the association between LR, DFS, and OS and the following prognostic factors: age, stage, histology, tumor grade, tumor size, race, gravid status, smoking history, lymphovascular invasion, cumulative external beam radiation therapy (EBRT) plus prescription ( Rx ) BT dose, and cumulative EBRT plus D90 BT dose.
συνδυασμός αυτών (42). Υπολογίστηκαν οι εκτιμήσεις Kaplan-Meier για την τοπική υποτροπή (LR), την απομακρυσμένη υποτροπή (DR), το DFS και την OS. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις για τον προσδιορισμό της συσχέτισης μεταξύ LR, DFS και OS και των ακόλουθων προγνωστικών παραγόντων: ηλικία, στάδιο, ιστολογία, βαθμός όγκου, μέγεθος όγκου, φυλή, κατάσταση κύησης, ιστορικό καπνίσματος, λεμφαγγειακή διείσδυση, αθροιστική εξωτερική ακτινοθεραπεία (EBRT) συν δόση συνταγογραφούμενης ( Rx ) BT και αθροιστική δόση EBRT συν δόση D90 BT.
Results: A total of 605 fractions were analyzed. Each patient had a median of 5 fractions (range [rg] 3-10). Median per-fraction Rx dose was 5.5 Gy (rg 4.3-7). Stages were IA $(\mathrm{n}=3;3\mathrm{\%})$$(\mathrm{n}=3;3\mathrm{\%})$(n=3;3%)(\mathrm{n}=3 ; 3 \%), IB $(\mathrm{n}=29;25\mathrm{\%})$$(\mathrm{n}=29;25\mathrm{\%})$(n=29;25%)(\mathrm{n}=29 ; 25 \%), IIA $(\mathrm{n}=28$$(\mathrm{n}=28$(n=28(\mathrm{n}=28; $24\mathrm{\%})$$24\mathrm{\%})$24%)24 \%), IIB ( $\mathrm{n}=56;48\mathrm{\%}$$\mathrm{n}=56;48\mathrm{\%}$n=56;48%\mathrm{n}=56 ; 48 \% ). Median age at diagnosis was 53 years ( $\mathrm{rg}18-90$$\mathrm{rg}18-90$rg18-90\mathrm{rg} 18-90 ). Median tumor size was $3.8\mathrm{cm}(\mathrm{rg}0-10)$$3.8\mathrm{cm}(\mathrm{rg}0-10)$3.8cm(rg0-10)3.8 \mathrm{~cm}(\mathrm{rg} 0-10) and this was used as the cut-off for analysis by size. The median cumulative EB plus D90 in EQD2 was 83.7 Gy (rg 66.6-144.7). Median cumulative doses (Gy3) to 2cc (D2cc) were 75.0 for bladder, 65.3 for rectum, and 59.8 Gy for sigmoid. Median followup time was 35 months (3.81-121). The 2-year local control rate was $95\mathrm{\%}$$95\mathrm{\%}$95%95 \% overall, $96\mathrm{\%}$$96\mathrm{\%}$96%96 \% for Stage I patients and $94.6\mathrm{\%}$$94.6\mathrm{\%}$94.6%94.6 \% for Stage II. For all patients, 2year DFS was $85.1\mathrm{\%}$$85.1\mathrm{\%}$85.1%85.1 \% and OS was $82.9\mathrm{\%}$$82.9\mathrm{\%}$82.9%82.9 \%. Overall, 20 patients ( $17\mathrm{\%}$$17\mathrm{\%}$17%17 \% ) experienced LR only (4), regional recurrence (RR) only (3), DR only (8) or a combination of these (5). Prognostic factors for AR were age $\le 57$$\le 57$<= 57\leq 57 years ( $P=.049$$P=.049$P=.049P=.049 ), high grade $(P=.006)$$(P=.006)$(P=.006)(P=.006) and tumor size $>3.8\mathrm{cm}(P=.023)$$>3.8\mathrm{cm}(P=.023)$> 3.8cm(P=.023)>3.8 \mathrm{~cm}(P=.023). $\mathrm{Pa}-$$\mathrm{Pa}-$Pa-\mathrm{Pa}- tients with larger tumors were 3 times more likely to have AR than those with smaller tumors. Among patients with larger tumors, median EBRT plus D90 BT dose was lower for those who developed a LR (3/59) than for those who did not (81.5Gy vs 84.1 Gy ). Similarly, for those with smaller tumors, the median D90 dose was lower for patients who had a LR (4/57) than for those who did not ( 81.3 Gy vs 82.7 Gy ) ( $P=$$P=$P=P= NS in both cases).
Αποτελέσματα: Αναλύθηκαν συνολικά 605 κλάσματα. Κάθε ασθενής είχε διάμεση τιμή 5 κλασμάτων (εύρος [rg] 3-10). Η διάμεση δόση Rx ανά κλάσμα ήταν 5,5 Gy (rg 4,3-7). Τα στάδια ήταν IA $(\mathrm{n}=3;3\mathrm{\%})$$(\mathrm{n}=3;3\mathrm{\%})$(n=3;3%)(\mathrm{n}=3 ; 3 \%) , IB $(\mathrm{n}=29;25\mathrm{\%})$$(\mathrm{n}=29;25\mathrm{\%})$(n=29;25%)(\mathrm{n}=29 ; 25 \%) , IIA $(\mathrm{n}=28$$(\mathrm{n}=28$(n=28(\mathrm{n}=28 - $24\mathrm{\%})$$24\mathrm{\%})$24%)24 \%) , IIB ( $\mathrm{n}=56;48\mathrm{\%}$$\mathrm{n}=56;48\mathrm{\%}$n=56;48%\mathrm{n}=56 ; 48 \% ). Η διάμεση ηλικία κατά τη διάγνωση ήταν 53 έτη ( $\mathrm{rg}18-90$$\mathrm{rg}18-90$rg18-90\mathrm{rg} 18-90 ). Το διάμεσο μέγεθος του όγκου ήταν $3.8\mathrm{cm}(\mathrm{rg}0-10)$$3.8\mathrm{cm}(\mathrm{rg}0-10)$3.8cm(rg0-10)3.8 \mathrm{~cm}(\mathrm{rg} 0-10) και αυτό χρησιμοποιήθηκε ως όριο για την ανάλυση ανά μέγεθος. Η διάμεση αθροιστική EB συν D90 στο EQD2 ήταν 83,7 Gy (rg 66,6-144,7). Οι διάμεσες αθροιστικές δόσεις (Gy3) σε 2cc (D2cc) ήταν 75,0 για την ουροδόχο κύστη, 65,3 για το ορθό και 59,8 Gy για το σιγμοειδές. Ο διάμεσος χρόνος παρακολούθησης ήταν 35 μήνες (3,81-121). Το ποσοστό τοπικού ελέγχου 2 ετών ήταν $95\mathrm{\%}$$95\mathrm{\%}$95%95 \% συνολικά, $96\mathrm{\%}$$96\mathrm{\%}$96%96 \% για τους ασθενείς σταδίου Ι και $94.6\mathrm{\%}$$94.6\mathrm{\%}$94.6%94.6 \% για τους ασθενείς σταδίου ΙΙ. Για όλους τους ασθενείς, η 2ετής DFS ήταν $85.1\mathrm{\%}$$85.1\mathrm{\%}$85.1%85.1 \% και η OS ήταν $82.9\mathrm{\%}$$82.9\mathrm{\%}$82.9%82.9 \% . Συνολικά, 20 ασθενείς ( $17\mathrm{\%}$$17\mathrm{\%}$17%17 \% ) παρουσίασαν μόνο LR (4), μόνο περιφερειακή υποτροπή (RR) (3), μόνο DR (8) ή συνδυασμό αυτών (5). Οι προγνωστικοί παράγοντες για ΑΡ ήταν η ηλικία $\le 57$$\le 57$<= 57\leq 57 ετών ( $P=.049$$P=.049$P=.049P=.049 ), ο υψηλός βαθμός $(P=.006)$$(P=.006)$(P=.006)(P=.006) και το μέγεθος του όγκου $>3.8\mathrm{cm}(P=.023)$$>3.8\mathrm{cm}(P=.023)$> 3.8cm(P=.023)>3.8 \mathrm{~cm}(P=.023) . $\mathrm{Pa}-$$\mathrm{Pa}-$Pa-\mathrm{Pa}- οι ασθενείς με μεγαλύτερους όγκους είχαν 3 φορές περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν AR από εκείνους με μικρότερους όγκους. Μεταξύ των ασθενών με μεγαλύτερους όγκους, η διάμεση δόση EBRT συν D90 BT ήταν χαμηλότερη για εκείνους που ανέπτυξαν ΑΡ (3/59) από εκείνους που δεν ανέπτυξαν (81,5Gy έναντι 84,1 Gy ). Ομοίως, για εκείνους με μικρότερους όγκους, η διάμεση δόση D90 ήταν χαμηλότερη για τους ασθενείς που εμφάνισαν LR (4/57) από εκείνους που δεν εμφάνισαν ( 81,3 Gy έναντι 82,7 Gy ) ( $P=$$P=$P=P= NS και στις δύο περιπτώσεις).
Conclusion: CT-planned brachytherapy resulted in excellent local control and survival. Prognostic factors significantly associated with relapse were age, grade, and tumor size. Whether higher D90 doses in CT-guided cervical cancer brachytherapy result in improved outcomes must be further assessed in large prospective registry studies.
Συμπέρασμα: Η προγραμματισμένη με CT βραχυθεραπεία είχε ως αποτέλεσμα εξαιρετικό τοπικό έλεγχο και επιβίωση. Οι προγνωστικοί παράγοντες που σχετίζονται σημαντικά με την υποτροπή ήταν η ηλικία, ο βαθμός και το μέγεθος του όγκου. Το κατά πόσον οι υψηλότερες δόσεις D90 στην καθοδηγούμενη με CT βραχυθεραπεία του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας οδηγούν σε βελτιωμένα αποτελέσματα πρέπει να αξιολογηθεί περαιτέρω σε μεγάλες προοπτικές μελέτες μητρώου.
Author Disclosure: L.P. Cho: None. M. Manuel: None. A.L. Damato: None. L.J. Lee: None. A.N. Viswanathan: None.
Αποκάλυψη συγγραφέα: Cho: Cho: Καμία. M. Manuel: Καμία. A.L: Α. Νταμάτο: Καμία. L.J. Lee: Καμία. A.N. Viswanathan: Κανένας.

The Influence of Adjuvant Radiation Therapy Modality on Outcomes for Early-Stage Uterine Carcinosarcoma in a Large Population-
Η επίδραση της επικουρικής μορφής ακτινοθεραπείας στα αποτελέσματα του καρκινοσαρκώματος της μήτρας σε πρώιμο στάδιο σε μεγάλο πληθυσμό-

N.V. Patel, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} S.E. Hegarty, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} L.A. Cantrell, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} M.V. Mishra, ${}^3$${}^3$^(3){ }^{3}
N.V. Patel, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} S.E. Hegarty, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} L.A. Cantrell, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} M.V. Mishra, ${}^3$${}^3$^(3){ }^{3}
and T.N. Showalter ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1}, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} University of Virginia, Charlottesville, VA, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} Thomas Jefferson University, Philadelphia, PA, ${}^3$${}^3$^(3){ }^{3} University of Maryland, Baltimore, MD
και T.N. Showalter ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} , ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} University of Virginia, Charlottesville, VA, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} Thomas Jefferson University, Philadelphia, PA, ${}^3$${}^3$^(3){ }^{3} University of Maryland, Baltimore, MD

Purpose/Objective(s): There are limited data, and no randomized controlled trials, to guide decisions for patients with early stage uterine carcinosarcoma regarding the use of pelvic external beam radiation therapy (EBRT) versus vaginal brachytherapy (BT) following hysterectomy with lymph node assessment. We performed an observational cohort study to compare survival outcomes following adjuvant BT versus pelvic EBRT for patients with stages I-II uterine carcinosarcoma.
Σκοπός/στόχοι: Υπάρχουν περιορισμένα δεδομένα και δεν υπάρχουν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που να καθοδηγούν τις αποφάσεις για ασθενείς με καρκινοσάρκωμα της μήτρας σε πρώιμο στάδιο όσον αφορά τη χρήση πυελικής εξωτερικής ακτινοθεραπείας (EBRT) έναντι κολπικής βραχυθεραπείας (BT) μετά από υστερεκτομή με αξιολόγηση των λεμφαδένων. Πραγματοποιήσαμε μια μελέτη κοόρτης παρατήρησης για να συγκρίνουμε τα αποτελέσματα επιβίωσης μετά από επικουρική BT έναντι πυελικής EBRT για ασθενείς με καρκινοσάρκωμα μήτρας σταδίων I-II.
Materials/Methods: We searched the Surveillance, Epidemiology and End Results (SEER) registry to identify a cohort of patients with FIGO I/II uterine carcinosarcoma diagnosed during 1988-2010, who underwent a total hysterectomy and for whom radiation therapy (RT) status was known. ${\mathrm{X}}^2$${\mathrm{X}}^2$X^(2)\mathrm{X}^{2} tests were used to test associations between patient characteristics and RT type (None, BT alone, and EBRT $\pm$$\pm$+-\pm BT). Overall and cancer-specific survival (OS and CSS), measured from date of diagnosis, were summarized within each covariate, and log-rank tests were used to evaluate for univariable associations. Cox proportional hazards models were used to model the impact of RT type on OS and CSS while adjusting for other factors. The following variables were included a priori in multivariable models: RT type, FIGO stage, race, age at diagnosis, SEER registry, and year of diagnosis. Other covariates were subject to a backwards elimination and retained only if the $P$$P$PP value was $<.1$$<.1$< .1<.1. Significance was set at $\alpha =$$\alpha =$alpha=\alpha= . 05 ; all tests are 2 -sided.
Υλικά/Μέθοδοι: Καρκινοσάρκωμα της μήτρας FIGO I/II, που διαγνώστηκε κατά την περίοδο 1988-2010, οι οποίες υποβλήθηκαν σε ολική υστερεκτομή και για τις οποίες ήταν γνωστή η κατάσταση ακτινοθεραπείας (RT). Χρησιμοποιήθηκαν τεστ ${\mathrm{X}}^2$${\mathrm{X}}^2$X^(2)\mathrm{X}^{2} για τον έλεγχο των συσχετίσεων μεταξύ των χαρακτηριστικών των ασθενών και του τύπου RT (καμία, μόνο BT και EBRT $\pm$$\pm$+-\pm BT). Η συνολική επιβίωση και η ειδική για τον καρκίνο επιβίωση (OS και CSS), μετρούμενη από την ημερομηνία διάγνωσης, συνοψίστηκαν σε κάθε συνδιαλλαγή και χρησιμοποιήθηκαν δοκιμές log-rank για την αξιολόγηση των μονομεταβλητών συσχετίσεων. Χρησιμοποιήθηκαν μοντέλα αναλογικών κινδύνων Cox για τη μοντελοποίηση της επίδρασης του τύπου RT στην OS και την CSS, με προσαρμογή για άλλους παράγοντες. Οι ακόλουθες μεταβλητές συμπεριλήφθηκαν εκ των προτέρων στα πολυμεταβλητά μοντέλα: Τύπος RT, στάδιο FIGO, φυλή, ηλικία κατά τη διάγνωση, μητρώο SEER και έτος διάγνωσης. Άλλες συνμεταβλητές υποβλήθηκαν σε αντίστροφη απαλοιφή και διατηρήθηκαν μόνο εάν η τιμή $P$$P$PP ήταν $<.1$$<.1$< .1<.1 . Η σημαντικότητα ορίστηκε σε $\alpha =$$\alpha =$alpha=\alpha= . 05- όλες οι δοκιμές είναι αμφίπλευρες.

Results: A total of 1581 subjects were identified, including: 803 (50.8%) no RT, 636 ( $40.2\mathrm{\%}$$40.2\mathrm{\%}$40.2%40.2 \% ) EBRT $\pm$$\pm$+-\pm BT, and 142 ( $9.0\mathrm{\%}$$9.0\mathrm{\%}$9.0%9.0 \% ) BT alone. RT type was significantly associated on univariable analysis with: year of diagnosis, SEER region, FIGO stage, and census-level values for high school education and poverty. BT alone increased from $4.5\mathrm{\%}$$4.5\mathrm{\%}$4.5%4.5 \% in 1988-1999 to $12.5\mathrm{\%}$$12.5\mathrm{\%}$12.5%12.5 \% in 2005-2010. In univariable analyses, higher rates of OS and CSS were observed for subjects with younger age at diagnosis, non-black race, married, and FIGO stage I (vs II). Multivariable models of OS and CSS showed that RT type, including BT alone versus EBRT $\pm$$\pm$+-\pm BT, was not associated with OS or CSS after adjustment for other covariates. Factors significantly associated with longer OS and CSS in the multivariable model were: lower FIGO stage, non-black race, and younger age at diagnosis.
Αποτελέσματα: Εντοπίστηκαν συνολικά 1581 άτομα, μεταξύ των οποίων: και 142 ( $9.0\mathrm{\%}$$9.0\mathrm{\%}$9.0%9.0 \% ) μόνο ΒΤ. Ο τύπος RT συσχετίστηκε σημαντικά στη μονομεταβλητή ανάλυση με: το έτος διάγνωσης, την περιοχή SEER, το στάδιο FIGO και τις τιμές σε επίπεδο απογραφής για την εκπαίδευση στο λύκειο και τη φτώχεια. Η μόνη ΒΤ αυξήθηκε από $4.5\mathrm{\%}$$4.5\mathrm{\%}$4.5%4.5 \% το 1988-1999 σε $12.5\mathrm{\%}$$12.5\mathrm{\%}$12.5%12.5 \% το 2005-2010. Σε μονομεταβλητές αναλύσεις, υψηλότερα ποσοστά OS και CSS παρατηρήθηκαν για άτομα με νεότερη ηλικία κατά τη διάγνωση, μη μαύρη φυλή, έγγαμους και στάδιο FIGO I (έναντι II). Τα πολυμεταβλητά μοντέλα OS και CSS έδειξαν ότι ο τύπος RT, συμπεριλαμβανομένου του BT μόνο έναντι του EBRT $\pm$$\pm$+-\pm BT, δεν συσχετίστηκε με το OS ή το CSS μετά από προσαρμογή για άλλες συνολομεταβλητές. Οι παράγοντες που συσχετίστηκαν σημαντικά με μεγαλύτερη OS και CSS στο πολυμεταβλητό μοντέλο ήταν: χαμηλότερο στάδιο FIGO, μη μαύρη φυλή και νεότερη ηλικία κατά τη διάγνωση.
Conclusion: For patients with stages I-II uterine carcinosarcoma, adjuvant RT, regardless of type, did not influence OS or CSS following hysterectomy. This study addresses an existing evidence gap and identifies a trend toward increasing utilization of BT alone without evidence for efficacy. Prospective trials are warranted to provide high-quality evidence to guide adjuvant therapy decisions for these patients.
Συμπέρασμα: Για ασθενείς με καρκινοσάρκωμα μήτρας σταδίων I-II, η επικουρική RT, ανεξάρτητα από τον τύπο, δεν επηρέασε την OS ή την CSS μετά από υστερεκτομή. Αυτή η μελέτη αντιμετωπίζει ένα υπάρχον κενό τεκμηρίωσης και εντοπίζει μια τάση προς την αυξανόμενη χρήση μόνο της ΒΤ χωρίς στοιχεία για την αποτελεσματικότητα. Ενδείκνυται η διεξαγωγή προοπτικών δοκιμών για την παροχή υψηλής ποιότητας στοιχείων που θα καθοδηγούν τις αποφάσεις για επικουρική θεραπεία σε αυτές τις ασθενείς.
Author Disclosure: N.V. Patel: None. S.E. Hegarty: None. L.A. Cantrell:
Αποκάλυψη συγγραφέα: N.V. Patel: Πατέλ: Καμία. S.E: Ε. Σ. Εγκέγκιτ: Καμία. L.A. Cantrell:
None. M.V. Mishra: None. T.N. Showalter: None.
Καμία. M.V. Mishra: Καμία. T.N: Showalter: Κανένας.

Whole-Abdominal Irradiation Using Intensity Modulated Radiation Therapy for Select Patients With Regionally Advanced or Recurrent Uterine Cancer
Ολική ακτινοβόληση της κοιλιάς με χρήση ακτινοθεραπείας διαμορφωμένης έντασης για επιλεγμένες ασθενείς με περιφερειακά προχωρημένο ή υποτροπιάζοντα καρκίνο της μήτρας
A.L. Russo, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} J.C. Turcotte, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} N. Rochet, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} and A.H. Russell ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1};
A.L. Russo, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} J.C. Turcotte, ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} N. Rochet, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} και A.H. Russell ${}^1$${}^1$^(1){ }^{1} ,
${}^T$${}^T$^(T){ }^{T} Massachusetts General Hospital, Boston, MA, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} University of Heidelberg, Heidelberg, Germany
${}^T$${}^T$^(T){ }^{T} Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, Βοστώνη, ΜΑ, ${}^2$${}^2$^(2){ }^{2} Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, Χαϊδελβέργη, Γερμανία

Purpose/Objective(s): Select patients with regionally advanced or recurrent uterine cancer may benefit from treatment with consolidative or salvage whole abdominal irradiation (WAI); however, WAI is often not employed due to concern for toxicity, questionable efficacy, and undefined benefit in the chemotherapy era. WAI using intensity modulated radiation therapy (IMRT) provides an alternative treatment delivery technique with more homogenous dose distribution to the liver capsule, under surface of the diaphragm and peritoneal contents anterior to the kidneys when compared to historic open field techniques using liver and kidney shielding. In theory, this may improve efficacy. This study assesses feasibility and preliminary outcomes in patients treated with WAI using IMRT.
Σκοπός/στόχοι: Ωστόσο, η WAI συχνά δεν χρησιμοποιείται λόγω ανησυχίας για την τοξικότητα, της αμφίβολης αποτελεσματικότητας και του απροσδιόριστου οφέλους στην εποχή της χημειοθεραπείας. Η WAI με χρήση ακτινοθεραπείας διαμορφωμένης έντασης (IMRT) παρέχει μια εναλλακτική τεχνική χορήγησης θεραπείας με πιο ομοιογενή κατανομή της δόσης στην ηπατική κάψα, στην κάτω επιφάνεια του διαφράγματος και στο περιτοναϊκό περιεχόμενο μπροστά από τους νεφρούς σε σύγκριση με τις ιστορικές τεχνικές ανοικτού πεδίου που χρησιμοποιούν θωράκιση του ήπατος και των νεφρών. Θεωρητικά, αυτό μπορεί να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα. Η παρούσα μελέτη αξιολογεί τη σκοπιμότητα και τα προκαταρκτικά αποτελέσματα σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με WAI χρησιμοποιώντας IMRT.
Materials/Methods: All patients who have received IMRT for WAI at our institution were retrospectively reviewed with IRB approval. CT simulation was performed. CTV included the entire peritoneal cavity from the diaphragm to the rectouterine/vesicouterine pouches. Kidneys, spinal cord, liver parenchyma (excluding liver capsule), and vertebral bodies were excluded from CTV. All patients were treated on machines using 3 isocenters and a total of 21 fields for their whole abdomen. Collimators were rotated to 90 degrees for all fields, and a minimum of 1.5 cm of overlap of adjacent fields at the level of the isocenter was allowed. Dosimetric goals were a minimum of $95\mathrm{\%}$$95\mathrm{\%}$95%95 \% CTV and $90\mathrm{\%}$$90\mathrm{\%}$90%90 \% PTV coverage.
Υλικά/Μέθοδοι: Αναδρομικά εξετάστηκαν όλοι οι ασθενείς που έλαβαν IMRT για WAI στο ίδρυμά μας με έγκριση του IRB. Πραγματοποιήθηκε προσομοίωση αξονικής τομογραφίας. Το CTV περιελάμβανε ολόκληρη την περιτοναϊκή κοιλότητα από το διάφραγμα έως τους ορθοδερματικούς/βεσικοδερματικούς θύλακες. Οι νεφροί, ο νωτιαίος μυελός, το ηπατικό παρέγχυμα (εξαιρουμένης της ηπατικής κάψας) και τα σπονδυλικά σώματα αποκλείστηκαν από το CTV. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν 3 ισοκέντρα και συνολικά 21 πεδία για ολόκληρη την κοιλιά τους. Οι κολονωτές περιστρέφονταν κατά 90 μοίρες για όλα τα πεδία και επιτρεπόταν επικάλυψη τουλάχιστον 1,5 cm μεταξύ γειτονικών πεδίων στο επίπεδο του ισοκέντρου. Οι δοσιμετρικοί στόχοι ήταν τουλάχιστον $95\mathrm{\%}$$95\mathrm{\%}$95%95 \% κάλυψη του CTV και $90\mathrm{\%}$$90\mathrm{\%}$90%90 \% κάλυψη του PTV.
Results: Seven patients with endometrioid adenocarcinoma of the uterus received WAI IMRT between 2013 and 2014. Median age was 57. All underwent hysterectomy, bilateral salpingooophrectomy, and nodal dissection and received 6 cycles of carboplatin/paclitaxel prior to WAI. Indications for WAI included an ovarian metastasis (second primary vs metastasis, $n=3$$n=3$n=3n=3 ), recurrent disease with an isolated site of peritoneal disease ( $\mathrm{n}=2$$\mathrm{n}=2$n=2\mathrm{n}=2 ), and 2 patients with persistent, cytologically positive, posthysterectomy peritoneal wash ( 1 with a peritoneal nodule). No patients had gross residual disease at the time of WAI. Total peritoneal dose ranged from 20 to 28.75 Gy , with a median dose of 25 Gy , at 1 or 1.25 Gy /fraction. Five patients received an integrated or sequential boost to the pelvis or para-aortic nodes to a cumulative dose of 43.2 to 51.7 Gy . Acute toxicity included grade $2/3$$2/3$2//32 / 3 diarrhea in 5 patients and grade 2 fatigue in 2 patients. Late toxicity included grade 2 ascites in 1 patient. One patient had late grade 3 ascites and a grade 4 GI bleed. With a median follow up of 8 months, no patients have recurred.
Αποτελέσματα: Επτά ασθενείς με ενδομητριοειδές αδενοκαρκίνωμα της μήτρας έλαβαν WAI IMRT μεταξύ 2013 και 2014. Η διάμεση ηλικία ήταν 57 ετών. Όλες υποβλήθηκαν σε υστερεκτομή, αμφοτερόπλευρη σαλπιγγοεκτομή και κομβική εκτομή και έλαβαν 6 κύκλους καρβοπλατίνης/πακλιταξέλης πριν από την WAI. Οι ενδείξεις για WAI περιλάμβαναν μια ωοθηκική μετάσταση (δεύτερη πρωτοπαθής έναντι μετάστασης, $n=3$$n=3$n=3n=3 ), υποτροπιάζουσα νόσο με απομονωμένη θέση περιτοναϊκής νόσου ( $\mathrm{n}=2$$\mathrm{n}=2$n=2\mathrm{n}=2 ) και 2 ασθενείς με επίμονη, κυτταρολογικά θετική, περιτοναϊκή πλύση μετά την υστερεκτομή ( 1 με περιτοναϊκό όζο). Κανένας ασθενής δεν είχε ακαθάριστη υπολειμματική νόσο κατά τη στιγμή της WAI. Η συνολική περιτοναϊκή δόση κυμάνθηκε από 20 έως 28,75 Gy , με διάμεση δόση 25 Gy , σε 1 ή 1,25 Gy / κλάσμα. Πέντε ασθενείς έλαβαν ολοκληρωμένη ή διαδοχική ενίσχυση στην πύελο ή στους παρααορτικούς κόμβους σε αθροιστική δόση 43,2 έως 51,7 Gy . Η οξεία τοξικότητα περιελάμβανε διάρροια βαθμού $2/3$$2/3$2//32 / 3 σε 5 ασθενείς και κόπωση βαθμού 2 σε 2 ασθενείς. Η όψιμη τοξικότητα περιελάμβανε ασκίτη βαθμού 2 σε 1 ασθενή. Ένας ασθενής παρουσίασε όψιμο ασκίτη βαθμού 3 και αιμορραγία από το γαστρεντερικό σύστημα βαθμού 4. Με διάμεση παρακολούθηση 8 μηνών, κανένας ασθενής δεν έχει υποτροπιάσει.